ଆଜି ସକାଳୁ ସକାଳୁ ଓ-ଟିଭିର ଏକ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ "ସର୍ବେଭବନ୍ତୁ ସୁଖିନଃ"ରେ ଏକ କଥା ଶୁଣିଲି, ଯାହା ମୋ ମନ‌କୁ ଛୁଇଁଯାଇଥିଲା । ସେହି କଥାକୁ ଏଠାରେ ବର୍ଣ୍ଣନା କରୁଛି ।

ସୋଶିଆଲ ମିଡ଼ିଆର ଆଗମନ ପରେ ସାମ୍ବାଦପତ୍ରର ସଂଜ୍ଞା ବଦଳିଯାଇଛି । କୌଣସି ସମ୍ବାଦ ବା ତ‌ଥ୍ୟକୁ ଜନସାଧାରଣଙ୍କ ପାଖରେ ପ‌ହ‌ଞ୍ଚାଇବା ପାଇଁ ଏହା ଏକ ପ୍ରକୃଷ୍ଟ ମାଧ୍ୟମ ପାଲିଟିଛି । ଯଦିଓ କିଛି ଅଗ୍ରଗାମୀ ଓଡ଼ିଆ ଫେସବୁକ ବା ଟ୍ୱିଟରରେ ବ‌ହୁ ସମୟ ଧରି ସକ୍ରିୟ ଥିଲେ, କିନ୍ତୁ ଗୋଷ୍ଠୀବଦ୍ଧ ଭାବେ ଓଡ଼ିଶା କିମ୍ବା ଏହାର କୌଣସି ବୈଶିଷ୍ଟ୍ୟକୁ କେବେ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରାଯାଇନଥିଲା ।

ଆମ ପରିବେଶକୁ ଆମେ ସ୍ୱଚ୍ଛ ରଖିବା । ଆମ ପରିବେଶକୁ ସ୍ୱଚ୍ଛ ରଖିବାକୁ ମଧ୍ୟ ଭାରତ ସରକାରଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଅନେକ ପଦେକ୍ଷେପ ନିଆଯାଉଛି । ଏମିତିକି ଆମ ରାଜ୍ୟ ସରକାର ମଧ୍ୟ ଏବେ ପରିବେଶକୁ ସ୍ୱଚ୍ଛ କରିବାକୁ କିଛି ପଦେକ୍ଷେପ ନେଉଛନ୍ତି ।

ଆମ ପରିବେଶକୁ ସଫା ରଖିବା ପ୍ରକୃତରେ ସରକାରଙ୍କ କାମ ନୁହେଁ, ଏ କାମ ହେଉଛି ଆମର । ଆମ ଘରକୁ ସଫା କରିବାକୁ ଆମେ ଯଦି ଜଣେ ଲୋକ‌କୁ ଦାୟିତ୍ୱ ଦେଇକି ପଳେଇବା, ସେ ଆମକୁ ପସନ୍ଦ ହେଲା ପରି ସଫା କରିପାରିବନି । ଏହାର କାରଣ ହେଉଛି ଆମକୁ ଆମର ପସନ୍ଦ ହିଁ ବେଶି ଭଲ ଲାଗେ । ଆମେ ଆମର ପରିବେଶକୁ ସଫା ଦେଖିବାକୁ ହେଲେ ଆମକୁ ସଫା କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ । ଆମେ ଅଳିଆକୁ ସଫା ନ କରିପାରିଲେ ମଧ୍ୟ ଆମେ ଆଳିଆ ବଢ଼ାଇବାକୁ ରୋକିପାରିବା । ଯେମିତିକି ଆମର ଅଳିଆକୁ ଆମେ ଏଣେତେଣେ ନ ଫୋପାଡ଼ି ଏକ ନିର୍ଦ୍ଧିଷ୍ଠ ସ୍ଥାନରେ ଠୁଳ କରି ସରକାରଙ୍କ ପ୍ରଦତ୍ତ ଅଳିଆଗଦାରେ ପକାଇବା । ଏବେ ତ ସରକାରଙ୍କ ତରଫରୁ ପ୍ରତ୍ୟେକ ସ୍ଥାନରେ ଅଳିଆକୁ ପକାଇବାକୁ ଡବାମାନ ରଖାଯାଇଛି, ଆମକୁ ଆମର ଅଳିଆକୁ ସେଇ ଡବାରେ ପକାଇବା ଦରକାର । ଆମେ ସରକାରଙ୍କୁ ଆଙ୍ଗୁଳି ଉଠାଇବା ଆଗରୁ ଆମ ନିଜର କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ପାଳନ କରିବା ଦରକାର ।

ତ‌ଥାପି ଅନେକଙ୍କୁ ଆମେ ଦେଖୁଛେ କି, କିଛି ଲୋକ ଅଳିଅ ସଫା ନ କରିଲେ ମଧ୍ୟ ନିଜେ ନିଜର ଅଳିଆକୁ ଠିକ୍ ସ୍ଥାନରେ ପକାଉଛନ୍ତି । ଆମକୁ ମଧ୍ୟ ଏମିତି କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ ।

ଅନେକ ସମୟରେ ଦେଖିଥାଉ କି ମେଳା କିମ୍ବା ପୂଜା ଆଗରୁ ସେଇ ପଡ଼ିଆକୁ ଭଲ ଭାବରେ ସଫା କରାଯାଏ, ହେଲେ ସେଇ ମେଳା ସରିବା ପରେ ପଡ଼ିଆରେ ପଡ଼ିରହେ ଅନେକ ଅଳିଆ ଯାହାକି ପୁଣି ପରବର୍ତ୍ତୀ ମେଳାଯାଏ ପଡ଼ିରହିଥାଏ ସେମିତି । ପଲିଥିନି ଜରି ଆଦିର ବ‌ହୁଳ ବ୍ୟବ‌ହାର ଏତେମାତ୍ରାରେ ବଢ଼ିଯାଇଛି ଯେ ଯାହା ଆମକୁ ଏହି ମେଳା ପରେ ହିଁ ବେଶିମାତ୍ରାରେ ଦୃଶ୍ୟମାନ ହୁଏ । ସେମିତି ଏକ ମେଳାର ସମାପ୍ତି ପରର କିଛି ଦୃଶ୍ୟରେ ଆମ ପରିବେଶର ସ୍ୱଚ୍ଛତା ପରିଲକ୍ଷିତ ହେଉଛି ।

ଆହୁରି ଅନେକ ସ୍ଥାନରେ ଦେଖାଯାଉଛି ଯେ ଅଳିଆକୁ ସ‌ହରରୁ ସଫା କରି କିଛି ଦୂରରେ ଖୋଲାରେ ଛାଡ଼ିଦିଆଯାଉଛି, ଯାହାକି ସେହି ଅଞ୍ଚଳର ପରିବେଶଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ବାୟୁମଣ୍ଡଳ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପ୍ରଦୂଷଣ କରିବାରେ ଲାଗିଛି । କେତେକ ସ୍ଥାନରେ କିଛ ବସ୍ତି ଅଞ୍ଚଳରେ ମଧ୍ୟ ସେହି ଅଳିଆକୁ ପକାଯାଉଛି, ଯହାକି ସେହି ଅଞ୍ଚଳରେ ଏକ ବେମାର ସୃଷ୍ଟି କରୁଛି । ସେହି ବଡ଼ ଅଳିଆ ଗଦାରୁ ଜନ୍ମିତ ମଶାଙ୍କର ମଧ୍ୟ ସେମାନେ ଶିକାର ହୋଇ ମ୍ୟାଲେରିଆରେ ଆକ୍ରାନ୍ତ ହେଉଛନ୍ତି । ଆହୁରି ଅନେକ ସମସ୍ୟା ସୃଷ୍ଟି ହେଉଛି ଏହି ଅଳିଆ ଗଦା ପାଇଁ । ସରକାରଙ୍କ ଯୋଜନା ସ‌ହରକୁ ଅଳିଆ ମୁକ୍ତ କରିବାରେ ବ୍ୟସ୍ତ କିନ୍ତୁ ଏହି ଅଳିଆକୁ ଠିକ୍ ରୂପରେ ବିନିଯୋଗ କରିବାରେ ସେହିଭଳି କିଛି ପଦକ୍ଷେପ ନିଆଯାଉନାହିଁ ।

ଏଣୁ ଆମକୁ ଆମ ପରିବେଶକୁ ସ୍ୱଚ୍ଛ ରଖିବାକୁ ହେବ । ସେଥିପାଇଁ ଆମକୁ ଅଳିଆ ଆବର୍ଜନା କୁ ବଢ଼ାଉଥିବା ପଦାର୍ଥର ବ୍ୟବ‌ହାରକୁ ରୋକିବାକୁ ହେବ । ନିଜକୁ ନିଜେ ସତର୍କ ହୋଇ ଚଳିବାକୁ ହେବ, କାରଣ ଏଇ ପରିବେଶ ଆମର ଏହାକୁ ଆମକୁ ହିଁ ପ୍ରଦୂଷଣ ମୁକ୍ତ କରିବାକୁ ହେବ ।

I can’t believe how quickly the time has gone! 

It’s been such a crazy and happy adventure – In previous years I've celebrated my B'day with my family and some friends who were with me. but in this b'day more more wishes from friends made my b'day really wonderful..

ଆଉ ମାତ୍ର କିଛି ସମୟ ପରେ ବିଦାୟ ନେଇଯିବ ବର୍ଷ ୨୦୧୫, ଯାହାକି ଆଉ କେବେ ଆସିବନି । ୨୦୧୫ ବର୍ଷ ଛାଡ଼ିଯାଇଛି ଅନେକ କିଛି ସ୍ମୃତି । ସବୁଠାରୁ ବଡ଼ ସ୍ମୃତି ହେଲା ମହାପ୍ରଭୁ ଜଗନ୍ନାଥଙ୍କର ନବକଳେବର, ନିଜର ପୂର୍ବ ବିଗ୍ରହ ତ୍ୟାଗ କରି ଏକ ନୂଆ ବିଗ୍ରହରେ ପ୍ରବେଶ କରିଥିଲେ । ଏମିତି ଅନେକ ଛୋଟ ବଡ଼ ଘଟଣାରେ ପୂରି ରହିଛି ବର୍ଷ ୨୦୧୫ । ସେଥିରୁ ମୋର ନିଜର କିଛି ଅନ୍ତରଙ୍ଗ ମୂହୁର୍ତ୍ତକୁ ନେଇ ଏଇ ଲେଖା ।

ସବୁଠାରୁ ବଡ଼ ସ୍ମୃତି ଥିଲା, ରୁମ୍‌ପିଲାଙ୍କ ସ‌ହ ଚିତ୍ରକୂଟ ଓ ତିରଥଗଡ଼ର ଭୋଜି ଓ ଭ୍ରମଣ । ୨୩ ଜାନୁୟାରୀର ଏହି ଭ୍ରମଣ ଥିଲା ୨୦୧୫ର ପ୍ରଥମ ଭ୍ରମଣ । ଦୀର୍ଘ ୫୦୦କିମିର ଯିବା ଆସିବା ପରେ ବି ଥକା ନ‌ଥିଲା, କାରଣ ସେ ଜାଗା ଥିଲା ସେମିତି, ଥରେ ଦେଖିଦେଲେ ମନ ପୂରିଯିବ । ପରଦିନ ପୁଣି ସରସ୍ୱତୀ ପୂଜା ଥିଲା । ଏମିତି ଥିଲା ପ୍ରଥମ ଭ୍ରମଣ ।

ପରେ ପରେ ପୁଣି ଥିଲା ବ୍ରାଞ୍ଚ ପିକ୍‌ନିକ୍, ସବୁ ପିଲାଙ୍କ ସ‌ହ ପ୍ରଥମଥର ଏହି ଭ୍ରମଣ ଥିଲା ଅତ୍ୟନ୍ତ ମଜାଦାର । ଗନ୍ଧମାର୍ଦ୍ଧନ ପର୍ବତର ପାଦ ଦେଶରେ ନୃସିଂହ‌ନାଥଙ୍କ ମନ୍ଦିର ଓ ସେ ଝରଣା ଥିଲା ଅତ୍ୟନ୍ତ ମନମୁଗ୍ଧକର ।

କଲେଜର ବାର୍ଷିକ ଉତ୍ସବ ଥିଲା ଆହୁରି ମଜାଦର, ଦୁଇଦିନ ଧରି ଚାଲିଥିଲା ଏହି ଉତ୍ସବ ।

ଆଉ ଏକ ସ୍ମୃତିଭରା ମୂହୁର୍ତ୍ତ ଥିଲା ଆମର ବଡ଼ ଭାଇଭଉଣୀମାନଙ୍କୁ ଦିଦାୟ ଦେବା । ୬ଷ୍ଠ ସେମିଷ୍ଟାରର ପୂର୍ବରୁ ଅପ୍ରେଲ ୨୦ରେ ହୋଇଥିଲା ଏହି ବିଦାୟର ପର୍ବ ।

୬୯ ତମ ସ୍ୱାଧୀନତା ଦିବସ କଲେଜ ପରିସରରେ ପାଳନ କରିଥିଲୁ, ୪ବର୍ଷ ମଧ୍ୟରେ ପ୍ରଥମ ଥର ସ୍ୱାଧୀନତା ଦିବସ କଲେଜରେ ପାଳିଥିଲି । ସେହି ପାଳନ ଅବସରରେ ବୃକ୍ଷରୋପଣ ଥିଲା ସବୁଠାରୁ ଏକ ବଡ଼ ସ୍ମୃତି, ପ୍ରଥମ କରି ବୃକ୍ଷରୋପଣ କରିଥିଲୁ କଲେଜ ପରିସରରେ ।

ଏଇ ବର୍ଷ ଗଣେଶପୂଜା ଓ ବିଶ୍ୱକର୍ମାପୂଜା ଏକାଦିନରେ ପଡ଼ିଥିଲା ଓ କଲେଜରେ ଏକାସାଙ୍ଗରେ ଦୁଇଟିଯାକ ପୂଜା ଅନୁଷ୍ଠିତ ହୋଇଥିଲା ।

ପରେ ପରେ ଦୁର୍ଗାପୂଜା ଛୁଟିରେ ସାଙ୍ଗଙ୍କ ସ‌ହ ପୂଜା ବୁଲି ଦେଖିବା ଥିଲା ଆଉ ଏକ ବଡ଼ ଆନନ୍ଦ ।

ବାପାମାଆଙ୍କ ସ‌ହ ପୁରୀ, କୋଣାର୍କ ଓ ପାଖାପାଖି ଜାଗାର ଭ୍ରମଣ ଥିଲା ଆଉ ଏକ ବଡ଼ ସ୍ମୃତି । ଦୁର୍ଗାପୂଜାର ଦଶ‌ହରା ଦିନ ସକାଳ ୫ଟାରୁ ରାତି ୧୨ଟା ଯାଏ ୫ଟା ସ୍ଥାନ ଭ୍ରମଣ ଥିଲା ମୋର ପ୍ରଥମ ସ୍ମୃତି ଯେଉଁଠି କମ୍ ସମୟରେ ଅଧିକ ଜାଗା ବୁଲିଥିଲୁ ।

୨୦୧୫ର ସବୁଠାରୁ ବଡ଼ ଅନୁଭୂତି ଥିଲା, ଓଡ଼ିଆ ଉଇକିପାଠାଗାରର ପ୍ରଥମ ଜନ୍ମତିଥିରେ ଯୋଗଦାନ । ଅକ୍ଟୋବର ୨୫ରେ IMAGE କାର୍ଯ୍ୟାଳୟ ପରିସରରେ ପାଳିତ ଏହି ଉତ୍ସବ ଥିଲା ଅତ୍ୟନ୍ତ ଉତ୍ସାହଜନ‌କ ।

ପରେ ପରେ କାଳିପୂଜା ତ‌ଥା ଦୀପାବଳୀ ଦିନର ସ୍ମୃତି ଥିଲା ଅଲଗା ପ୍ରକାରର । ଦୀପ ଜଳାଇବା ସାଙ୍ଗରେ ସାଙ୍ଗଙ୍କ ସ‌ହ ଭୋଜି ଥିଲା ଆନନ୍ଦ‌ଦାୟକ ।

ଶେଷରେ ଥିଲା ବଡ଼ଦିନର ଭୋଜି । ରୁମ୍‌ରେ ୧୫ଜଣ ପିଲାଙ୍କ ସ‌ହ ବଡ଼ଦିନ ପାଳିବା ଥିଲା ମୋର ପ୍ରଥମ ଅନୁଭୂତି ।

ଶେଷରେ କ‌ହିବାକୁ ଗଲେ ୨୦୧୫ବର୍ଷରେ ମୋର ଆହୁରି ଅନେକ ଛୋଟ ବଡ଼ ସ୍ମୃତି ଅଛି, ଯେମିତିକି ନବକଳେବର ରଥଯାତ୍ରା ପ୍ରତିଯୋଗିତାରେ, ୩ୟ ପ୍ରଶ୍ନରେ ବିଜୟୀ ହେବା ।

ସଂକ୍ଷେପରେ ୨୦୧୫:

*ପ୍ରଥମ କରି ମୋ ଲେଖା ଆମ କଲେଜ ପତ୍ରିକାରେ ସ୍ଥାନ ପାଇଲା, ପୁଣି ଏକାଥରେ ଦୁଇଟି ଲେଖା ।

*୨୦୧୩ରୁ ଟୁଇଟରରେ ଯୋଗଦେଇଥିଲେ ମଧ୍ୟ ୨୦୧୫ ମାର୍ଚ୍ଚରୁ ସଚଳ ହେଲି ।

*ପ୍ରଥମ କରି ବୃକ୍ଷରୋପଣ କଲି ।

*ଭ୍ରମଣ ପାଇଁ ପ୍ରଥମଥରେ ଓଡ଼ିଶା ବାହାରକୁ ଛତିଶଗଡ଼ ଯାଇଥିଲୁ ।

*କୌଣସି ସାମୁହିକ ଉତ୍ସବ(ଉଇକିପିଡ଼ିଆ)ରେ ପ୍ରଥମ କରି ଯୋଗଦେଲି ।

*ନୂଆ କରି ବ୍ଲଗ୍ ଲେଖିବା ଆରମ୍ଭ କଲି । ଓଡ଼ିଆରେ, ଇଂରାଜୀରେ ମଧ୍ୟ ଲେଖିବା ଆରମ୍ଭ କଲି ।

*ଓଡ଼ିଶାର ସଂସ୍କୃତି ଓ ଇତିହାସକୁ ଅତି ନିକଟରୁ ଅନୁଭବ କରିଥିଲି ।

ଶେଷରେ ବିଦୟ ଦେବାକୁ ହେବ ୨୦୧୫କୁ ଓ ସ୍ୱାଗତ କରିବାକୁ ହେବ ୨୦୧୬କୁ ପୁଣି ଏକ ନୂଆ ଆଶା ଓ ଉଦ୍ଦୀପନର ସ‌ହ । ଏକ ନୂଆ ସୂର୍ଯ୍ୟର ଅଲୋକ ସ‌ହ ।

ନମସ୍କାର !
ଆଜି ମାନେ ନଭେମ୍ବର ୨୧, ୨୦୧୫ରେ ସନ୍ଧ୍ୟାବେଳେ ଭବାନୀପାଟଣା ସ‌ହରରେ ବୁଲୁବୁଲୁ ଜଣେ ଲୋକ‌କୁ ଦେଖିଲି, ଯାହାକୁ ମୁଁ ଗତ କିଛିଦିନ ତଳେ ସେହି ପାଖାପାଖି ଜାଗାରେ ବୁଲିବାର ଦେଖୁଥିଲି । ଲୋକଟି ଚିରିଯାଇଥିବା ପ୍ୟାଣ୍ଟ ଓ ସାର୍ଟ ପିନ୍ଧିଛି, ମୁହଁରେ ଲମ୍ବା ଲମ୍ବା ଅଳ୍ପ ପାଚିଥିବା ଦାଢ଼ି । ଦେଖିଲେ ଲାଗୁଛି କି' ତା'ର ମସ୍ତିଷ୍କ ବିକୃତି ଅଛି ଓ ପାଖ ଲୋକଙ୍କଠାରୁ ମଧ୍ୟ ସେହି କଥା ପଚାରି ବୁଝିଲି । ସେଠି ଥିବା ଦୋକାନୀଙ୍କ ଅନୁସାରେ, "ସେ ପାଗଳଟାଏ, ଏଇଠି କିଛି ଦିନ ହେଲେ ବୁଲୁଛି, ପାଖ ଦୁର୍ଗାମଣ୍ଡପ ପାଖରେ ରାତିରେ ଶୋଉଛି" ।

ସନ୍ଧ୍ୟା ସମୟ, ତା'ପରେ ପୁଣି ଶନିବାର, ସେଥିପାଇଁ ବଜାର ପୂରା ଭିଡ଼ ଥିଲା ଓ ଲୋକମାନେ ଠେଲାଗାଡ଼ିରେ ବିକ୍ରି ହେଉଥିବା ଚାଟ୍, ଗୁପଚୁପ, ମକା, ପକୁଡ଼ି, ଚଣା ଆଦି ଦୋକନାମାନଙ୍କରୁ କିଣିକି ଖାଉଥିଲେ । ଏହି ସବୁ ଦୋକାନମାନେ ପ୍ରାୟତଃ ଜିନିଷ ଖବରକାଗଜ କିମ୍ବା ପଲିଥିନ ଜରିରେ ଦିଅନ୍ତି । ଲୋକମାନେ ଖାଇସାରିବା ପରେ ସେହି କାଗଜ କିମ୍ବା ପଲିଥିନ‌କୁ ଆଖପାଖରେ ରଖାଯାଇଥିବା ଅଳିଆଗଦାରେ ନ ପକାଇବାରେ ବେଶି ଆନନ୍ଦ ପାଅନ୍ତି ଓ ସ‌ହରରେ ଅଧିକ ଅଳିଆ ହେଉଛି ବୋଲି ଅଭିଯୋଗ କରନ୍ତି । ଏମିତିକି ରାସ୍ତା ଉପରେ ପଡ଼ିଥିବା କିଛି ଅଳିଆ ଯାହାକି କିଛି ଶାରିରୀକ ଅକ୍ଷମ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ପାଇଁ ଅସୁବିଧା ସୃଷ୍ଟି କରିଥାଏ, ସେ ସବୁ କାହାରି ଆଖିକୁ ଦିଶେ ନାହିଁ । ଆଜି ବି ସେମିତି ଅନେକଲୋକ ରାସ୍ତା ଉପରେ ଅନେକ କାଗଜ ପାକାଉଥିଲେ ଓ ସେହି ଦାଢ଼ିଆ ଲୋକଟି ପ୍ରତ୍ୟେକ କାଗଜକୁ ଗୋଟାଇ ଗୋଟିଏ ଜାଗାରେ ଠୁଳ କରୁଥିଲା । ମୁଁ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ ସେ ଲୋକଟି ପାଖକୁ ଯାଇ ପଚରିଲି, "ଆପଣ ଏ ସବୁକୁ କାହିଁକି ସଫା କରୁଛନ୍ତି" ? ସେ ଉତ୍ତରରେ କ‌ହିଲେ, "ମୁଁ ଅଳିଆରେ ଶୋଇପାରେ ହେଲେ ମୋତେ ଅଳିଆ ଦେଖିବାକୁ ଭଲ ଲାଗେନି, ସେଥିପାଇଁ ଏଇସବୁକୁ ଗୋଟିଏ ଜାଗାରେ ଠୁଳ କରି ରାତିରେ ନିଆଁ ଲଗାଇଦିଏ ।"

ସେ ଲୋକଟିର କଥା ଶୁଣି ଏମିତି ଲାଗିଲା, "ନିଜକୁ ଓ ନିଜର ଘରକୁ ସଫା ରଖୁଥିବା ଲୋକମାନେ ହିଁ ବାହାର ପରିବେଶକୁ ଅଧିକ ଅଳିଆ କରୁଛିନ୍ତି" । ସେ ଦୁନିଆକୁ ସଫା ରଖିବାକୁ ନିଜର କର୍ତ୍ତବ୍ୟ କରିଚାଲିଛି ଏବଂ ଅନ୍ୟମାନେ ପରିବେଶ ପରିଷ୍କାର ପ୍ରତି ନିଜର କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ଭୁଲିବାରେ ଲାଗିଛିନ୍ତି ।




This is not a story, it's a real-life experience. In this evening I and one of my friend were gone to the market. There is a mixture shop where a number of people eat corn mixture. The shopkeeper gives in a paper packet. And after eating, everyone throws the paper packets on the road. And there is no dustbin also by the shopkeeper.

We also love that mixture and after eating we also through the paper packets on the road. But today, I saw a man collecting those paper packets and gathering them. That man looks like a mad one. He doesn't have any home to live, so he is sleeping outside of the Durga Mandapa. I asked him about the matter, why he is gathering them? He simply replied me that, he doesn't have any home to sleep. So he is sleeping there. And those paper packets gives him trouble, so he gathering those and make some fire to those. He also said that he doesn't like garbage. He may sleep in the dust, but he doesn't like dust. So he is cleaning them as his duty for the environment.

We all love the cleaned place to live, but we forget about them who are living outside our room. We are cleaning our place and threw the garbage to them. We should take care of them also.

ପବିତ୍ର କାଳୀପୂଜା ଓ ଦୀପାବଳୀ ଅବସରରେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ହାର୍ଦ୍ଧିକ ଶୁଭେଚ୍ଛା ଓ ଶୁଭକାମନା । କାଳୀପୂଜାରେ ମାଆ କାଳୀଙ୍କର ଆରାଧନା କରାଯାଏ ଓ ଦୀପାବଳୀକୁ ଆଲୋକର ପର୍ବ ଭାବରେ ଗଣନା କରାଯାଏ । ହିନ୍ଦୁମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଦୀପାବଳି ଏକ ମୁଖ୍ୟ ପର୍ବ ଯାହା ଘରେ ଘରେ ନାନାଦି ପାରମ୍ପରିକ ଢଙ୍ଗରେ ପାଳନ କରାଯାଇଥାଏ ।

ଲୋକ‌କଥା ଅନୁସାରେ, ବିଜୟା ଦଶମୀରେ ପ୍ରଭୁ ଶ୍ରୀ ରାମଚନ୍ଦ୍ର ରାବଣର ବଦ୍ଧ କରିବା ପରେ ମାତା ସୀତାଙ୍କୁ ନେଇ ଦୀପାବଳୀ ଦିନ ଅଯୋଧ୍ୟା ପ୍ରତ୍ୟାବର୍ତ୍ତନ କରିଥିଲେ । ଅଯୋଧ୍ୟାର ସମସ୍ତ ନରନାରୀ ଶ୍ରୀରାମଙ୍କ ଅସତ୍ୟ ଉପରେ ସତ୍ୟର ବିଜୟ ନିମନ୍ତେ ଆନନ୍ଦରେ ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାର ଆଲୋକ ଜଳେଇଥିଲେ ଓ ତାଙ୍କୁ ରାଜନଅରକୁ ସ୍ୱାଗତ କରିବାପାଇଁ ତାଙ୍କର ତିନିମାତା ସମଗ୍ର ନଅରକୁ ଦୀପରେ ସଜାଇଥିଲେ । ସେହି ଦିନରୁ ଏହି ଉତ୍ସବ ଦୀପାବଳୀ ଭାବରେ ପାଳନ କରାଯାଉଛି । ଏହି ଦିନ ମଧ୍ୟ ପିତୃପୁରୁଷଙ୍କୁ ପିଣ୍ଡଦାନ କରାଯାଏ ଓ ପରେ କାଉଁରିଆ କାଠି ଜାଳି ଆଲୋକ ଦେଖାଇ ସ୍ୱର୍ଗାଲୋକ‌କୁ ଫେରିଯିବାକୁ ପ୍ରାର୍ଥନା କରନ୍ତି । ଋକ୍ ବେଦ ଅନୁସାରେ, ପୃଥିବୀ ଏକଦା ଘୋର ଅନ୍ଧକାର ଭିତରେ ବୁଡି ରହିଥିଲା । କାଳ କ୍ରମେ ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କର କିରଣ ପାଇ ପୃଥିବୀ ଦିନେ ଆଲୋକିତ ହେଲା । ଏହାକୁ ମନେ ରଖିବା ପାଇଁ ଦୀପାବଳି ଉତ୍ସବ ପାଳନ କରାଯାଏ ।


କିନ୍ତୁ ଏବେ ଦୀପାବଳୀରେ ଲୋକମାନେ ଦୀପଜାଳିବା ପରିବର୍ତ୍ତେ ବ‌ହୁତ ଶବ୍ଦ କରୁଥିବା ବାଣ ଓ ବିଭିନ୍ନ ରାସାୟନିକ ଦ୍ରବ୍ୟରୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ବିଷ୍ଫୋରକ ଆଦିକୁ ବ୍ୟବ‌ହାର କରୁଛନ୍ତି । ଯାହାଫଳରେ ଦୀପାବଳୀର ରାତିରେ ଆକାଶ ସମ୍ପୂର୍ଣରୂପେ ଧୂଆଁମୟ ହୋଇଯାଉଛି, ଯାହାକି ବାୟୁମଣ୍ଡଳକୁ ପ୍ରଦୂଷଣ କରୁଛି ଏବଂ ପ୍ରଚଣ୍ଡ ଶବ୍ଦ‌ଦ୍ୱାରା ଅନେକ ଜୀବଜନ୍ତୁ ଓ ପକ୍ଷୀମାନ ଅଚମ୍ବିତ ଓ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ ପ୍ରାଣ ହରାଉଛନ୍ତି । ବାୟୁମଣ୍ଡଳର ପ୍ରଦୂଷଣ ଯୋଗୁଁ ନାନାଦି କ୍ଷତି ହେଉଛି, ଯାହା ଆପଣମାନଙ୍କୁ ଉଣା ଅଧିକେ ଜଣାଅଛି । ସେଥିପାଇଁ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ମୋର ବିନମ୍ର ଅନୁରୋଧ, ଦୀପାବଳୀରେ ଦୀପ କିଣନ୍ତୁ, ଯାହାଦ୍ୱାରା ଏକ ଗରୀବ ଦୀପବିକାଳି କିମ୍ବା ଦୀପ ତିଆରି କରୁଥିବା ବ୍ୟକ୍ତି ଉପକୃତ ହେବ ଏବଂ ଏଥିରେ କାହାରି କିଛି କ୍ଷତି ହେବନି, ବରଂ ନିଜର କିଛି ଟଙ୍କା ବଞ୍ଚିବ । ଯଦି ଆମେ ଏପରି କରିବା ଆମ ପରିବେଶକୁ ଆମେ ସୁସ୍ଥ ରଖିପାରିବା, କାରଣ ଆମ ସମାଜ ଓ ଆମ ପରିବେଶର ଦାୟିତ୍ୱ ଆମ ହାତରେ ସରକାରଙ୍କ ହାତରେ ନୁହେଁ । ଏବେ ଆହୁରି ଗୋଟେ ବଡ଼ ଜିନିଷ ଦେଖିବାକୁ ମିଳୁଛି କି ଆମରି ଲୋକମାନେ ଘରେ ବନାଉଥିବା ଫୁଲଝରି କିମ୍ବା ବାଣ ପରିବର୍ତ୍ତେ ଲୋକମାନେ ଚୀନରୁ ଆସୁଥିବା ରସାୟନ ବାଣ ଅଧିକ କିଣୁଛନ୍ତି । ଯଦିଓ ଏହି ବାଣ ଶସ୍ତାରେ ମିଳୁଛି କିନ୍ତୁ ଏହି ସବୁ ବାଣର ପରିବେଶ ଉପରେ ଅନେକ କ୍ଷତିକାରକ ପ୍ରଭାବ ରହୁଛି । ଏବଂ ଶେଷରେ ଆଉ ଏକ ବିଶେଷ ଅନୁରୋଧ, ଏପରି ଅଧିକ ଶବ୍ଦ କରୁଥିବା ବାଣ ବ୍ୟବ‌ହାର ନ କରିବା ପାଇଁ । ପ୍ରଥମେ ଅପଣ ଏପରି କରନ୍ତୁ, ଧିରେ ଧିରେ ଆଖପାଖଲୋକ ବି ଆପଣଙ୍କୁ ଦେଖି ଅଧିକ ଶବ୍ଦ କରୁଥିବା ବାଣ ଓ ଅଧିକ ଧୁଆଁ ବାହାରୁଥିବା ବାଣର ବ୍ୟବ‌ହାର ବନ୍ଦ କରିଦେବ । ଫଳରେ ଆମ ପରିବେଶ କିଛିମାତ୍ରାରେ ପ୍ରଦୂଷଣ ମୁକ୍ତ ରହିବ ।

ଦୀପାବଳୀକୁ ଏପରି ପାଳନ୍ତୁ, ଯାହା ଏହାର ନାମକୁ ଚରିତାର୍ଥ କରିବ, ନିଜର ଇଚ୍ଛା ଓ ଦେଖେଇବା ପଣିଆକୁ ନୁହେଁ ।

ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା ଶାସ୍ତ୍ରୀୟଭାଷାର ମାନ୍ୟତା ପାଇସାରିଛି । ଏବେ ସବୁସ୍ଥାନରେ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାର ବ୍ୟବ‌ହାର ହୋଇପାରିବ । ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା ବ‌ହୁ ଦିନରୁ ପ୍ରଚଳିତ ହୋଇଆସିଛି, ତେଣୁ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାରେ ଅନେକ ବ‌ହି ଓ ଲେଖାମାନ ଅନେକ ଲେଖକଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଲେଖାଯାଇଛି । ଏହି ବ‌ହିମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଅନେକ ପାଠକମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ବେଶ୍ ଆଦୃତ ହୋଇଛି । ଆଜି ବି ଏମିତି କିଛି ପାଠକ ଅଛନ୍ତି, ଯେଉଁମାନେ ଏହି ସବୁ ବ‌ହିକୁ ପଢ଼ିବାକୁ ସୁଯୋଗ ପାଇନାହାନ୍ତି । ଏହାର କାରଣ ହେଉଛି, ଏହି ବ‌ହିମାନ ସବୁସ୍ଥାନରେ ଉପଲବ୍ଧ ହେଉନାହିଁ କିମ୍ବା କେହି କେହି ଏହାର ମୂଲ୍ୟଦେଇ କିଣିବାକୁ ସାମର୍ଥ୍ୟ ନୁହ‌ନ୍ତି । ସେଥିପାଇଁ ଓଡ଼ିଆ ଉଇକିପାଠାଗାରର ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିଲା । ପୂର୍ବରୁ ଓଡ଼ିଆ ଉଇକିପିଡ଼ିଆ ଆରମ୍ଭ ହୋଇସାରିଥିଲେ ହେଁ ଓଡ଼ିଆ ଉଇକିପାଠାଗାର ପୂର୍ବ ବର୍ଷରୁ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଛି ।

ଏହି ଗୋଟେ ବର୍ଷ ମଧ୍ୟରେ ଓଡ଼ିଆ ଉଇକିପାଠାଗରରେ ୨୦୬ ଖଣ୍ଡ ବ‌ହି ଲେଖା ସମାପ୍ତ ହୋଇଛି । ଉଇକିପାଠାଗାରକୁ ଅକ୍ଟୋବର ୨୦ରେ ବର୍ଷେ ପୂରଣ ହୋଇଥିଲେ ହେଁ, ଅକ୍ଟୋବର ୨୫ରେ ଏହାର ପ୍ରଥମ ଜନ୍ମତିଥି Institute of Management for Agricultural Extension(IMAGE)ରେ ପାଳନ କରାଯାଇଥିଲା । ଜଣେ ସକ୍ରିୟ ଓଡ଼ିଆ ୱିକିଆଳି ହିସାବରେ ମୁଁ ମଧ୍ୟ ଉକ୍ତ ଆୟୋଜନରେ ଅଂଶଗ୍ରହଣ କରିଥିଲି ଓ ଏହାର ଅନୁଭୂତି ବିଷୟରେ କିଛି ଲେଖୁଛି ।

ପୂର୍ବରୁ ଅନେକ ସ୍ଥାନରେ ଜନ୍ମତିଥିଗୁଡ଼ିକରେ ଅଂଶଗ୍ରହଣ କରିସାରିଥିଲେ ମଧ୍ୟ ଏହି ଅୟୋଜନରେ ଅଂଶଗ୍ରହଣ କରିବାରେ ମିଳିଥିଲା ଏକ ନିଆରା ଅନୁଭୂତି । କାରଣ ଏହା ଥିଲା ଭାଷାଭିତ୍ତିରେ ଏକ ଗୋଷ୍ଠୀ, ଯେଉଁଠି ସଭିଏଁ ଆମର ମାତୃଭାଷା ପାଇଁ କାର୍ଯ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି । ପ୍ରଥମ କରି ଅନେକ ନୂଆ ଉଇକିଆଳିଙ୍କ ସ‌ହ ବନ୍ଧୁତା, ନୂଆ କଥା ଶିକ୍ଷା କରିବା ତ‌ଥା ମିଳିମିଶି କର୍ଯ୍ୟ କରିବାରେ ସୁଫଳ ମିଳିବାର ଉଦାହରଣ ଦେଖିବାକୁ ମିଳିଥିଲା । ପ୍ରଥମେ ସବୁ ଉଇକିଆଳି ବନ୍ଧୁମାନଙ୍କ ସ‌ହ ମିଶିବାର ସୁଯୋଗ ମିଳିଲା । ପରେ ପରେ ସଭିଙ୍କ ସ‌ହ ମିଶି ଉଇକିପାଠାଗାର ଓ ଉଇକିପିଡ଼ିଆ ବିଷୟରେ ଆଲୋଚନା କରିବାର ସୁଯୋଗ ମିଳିଲା । ଏଠାରେ ସବୁ ବୟସର ଉଇକିଆଳିମାନେ ଏକାଠୀ ବସି ନିଜ ନିଜର ମତ ପ୍ରଦାନ କଲେ । ସମସ୍ତ ବିଷୟରେ ଆଲୋଚନାରେ କିଛିକିଛି ନୂଆ ଜିନିଷ ଶିଖିବାକୁ ମିଳିଥିଲା । ଶେଷରେ ସନ୍ଧ୍ୟା ୫ଟାରେ ଅତିଥିମାନେ ଅସିଥିଲେ । ଅତିଥିମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଛେନାପୋଡ଼ କଟାଯାଇଥିଲା ଓ ପରେ ସାଧାରଣ ସଭା ଅନୁଷ୍ଠିତ ହୋଇଥିଲା । ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା ବିଷୟରେ ଅନେକ କିଛି ଜାଣିବାକୁ ପାଇଥିଲି । ଉକ୍ତ ସଭାରେ ଡଃ ସୁବାସ ଚନ୍ଦ୍ର ରାଉତଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଅତିଥିମାନଙ୍କର ସ୍ୱାଗତ ପର୍ବ ଅନୁଷ୍ଠିତ ହୋଇଥିଲା । ବ‌ହିମାନଙ୍କୁ ଡିଜିଟାଇଜ୍ କରିବାର କାରଣ ବିଷୟରେ ସୃଜନିକାର ଜୀବନ ପଣ୍ଡା ମହୋଦୟ ବୁଝାଇଥିଲେ । ଓଡ଼ିଆ ଉଇକିପିଡ଼ିଆ ଓ ଉଇକିପାଠାଗାର ବିଷୟରେ ଓଡ଼ିଆ ଉଇକିପିଡ଼ିଆର ପରିଚାଳକ ମୃତ୍ୟଞ୍ଜୟ କର ଓ ସୁଭାସିଷ ପାଣିଗ୍ରାହୀ ମହୋଦୟ ଉପସ୍ଥାପନା କରିଥିଲେ । ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା ଓ ଓଡ଼ିଆ ସାହିତ୍ୟକୁ ଆଗକୁ ନେବାର ପରାମର୍ଶ ଅତିଥିମାନେ ପ୍ରଦାନ କରିଥିଲେ ।

ଏହି ସଭାରେ ଯୋଗଦାନ ମୋ ପାଇଁ ଏକ ଭିନ୍ନ ଅନୁଭୂତି ଆଣିଦେଇଥିଲା । ଏହି ସଭାରେ ଯୋଗଦେବା ପରେ ମୋତେ ମଧ୍ୟ ମୋର ମାତୃଭଷା ବିଷୟରେ ଅନେକ କିଛି ତ‌ଥ୍ୟ ଜାଣିବାକୁ ମିଳିଲା ।