ମୁଁ ଯେତେବେଳେ ଛୋଟ ଥିଲି, ସେତେବେଳେ ଆମ ଘର ଆଗରେ ଦୁର୍ଗାପୂଜା ହୁଏ ଆଉ ସେଇଟା ଜଣଙ୍କର ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ପୂଜା ହେଲେ ମଧ୍ୟ ଆମ ଗାଁରେ କି ପାଖ ଆଖରେ ୪-୫ କିଲୋମିଟର ଭିତରେ ଆଉ କେଉଁଠି ହୁଏନାହିଁ ବୋଲି ସେଇଟା ଆମ ଗାଁର ପୂଜା କ‌ହିଲେ ଚଳେ । ଆଉ ଯାହାର ପୂଜା କରନ୍ତି, ସେମାନଙ୍କୁ ମୁଁ ଅଜା-ଆଈ ବୋଲି ଡାକୁଥିଲି । ଆଉ ସେଇଠି ମୋ ବାପା ହିଁ ପୂଜା କରନ୍ତି । ସେଇଥିପାଇଁ ସେ ପୂଜା ଆମ ଗାଁ ସ‌ହ ଆମର ବି କ‌ହିଲେ ଚଳେ । ଦୁର୍ଗାପୂଜା ଆରମ୍ଭରୁ ଆମର ପୂଜା ଆରମ୍ଭ ହେଉନଥିଲା, ଆମର ମୂର୍ତ୍ତୀ ତିଆରି ଆଗରୁ ପୂଜା ଆରମ୍ଭ ହେଇଯାଉଥିଲା ବୋଲି ଧରିନିଆଯାଏ ।

ଷଷ୍ଠୀପୂଜା ଦିନ ସେଇ ପାଖରେ ଥିବା ଠାକୁରାଣୀଙ୍କ ପାଖରେ ପୂଜା କରାଯାଏ ଆଉ ସେଦିନ ସ୍କୁଲ ହୋଇଛି ଦୁର୍ଗାପୂଜା ଛୁଟି ଦିଆଯାଏ । ପରଦିନ ସପ୍ତମୀ, ସେଇଥିପାଇଁ ସକାଳୁ କଳସ ବୁଡ଼ାଯାଏ ଆଉ ଧିରେ ଧିରେ ପୂଜା ବଢ଼େ । ହେଲେ ଆମର ସେଥିରେ କିଛି ଯାଏ ଆସେ ନାହିଁ ସକାଳୁ ରାତିଯାଏଁ ଆମେ ସବୁ ସେଇଠି ବୁଲୁ ଆଉ ସବୁ ମିଶିକି ସେଇଠି ଖେଳୁ । ଅଷ୍ଟମୀ ପୂଜାରେ ବ‌ହୁତ ଲୋକ ଆସିନ୍ତି ଭୋଗ କରିକି ନିଅନ୍ତି । ନବମୀ ଦିନ ସେଇଠି ଲେମ୍ବୁ, କାକୁଡ଼ି, କ‌ଖାରୁ (ପାଣି କ‌ଖାରୁ) ବଳି ପଡ଼େ । ଆଉ ଦଶମୀ ଦିନ ପୂଜା ସରିଲା ପରେ ପାଖାପାଖି ୪ଟା ବେଳକୁ ଲାଖ ବିନ୍ଧା ବୋଲି ପରମ୍ପରା ରହିଆସିଛି । ଆମର ଗାଁର ଜଣଙ୍କ ବାଡ଼ିରୁ ଗୋଟିଏ କଦଳୀଗଛ କଟାହୋଇକି ଢୋଲ-ମହୁରୀ ବଜେଇକି କାନ୍ଧେଇକି ଆଣନ୍ତି ଆଉ ସେ ପୂଜା ପାଖରେ ସେହି ଗଛଟିକୁ ପୂଜା କରାଯାଏ ଆଉ ପରେ ତାକୁ ସେଇ ପାଖ ପଡ଼ିଆରେ ଗୋଟେ ଗାତ ଖୋଳି ପୋତାଯାଏ । ସେହି କଦଳୀଗଛଟିରେ ଯିଏ ପ୍ରଥମେ ତୀର ଲକ୍ଷ୍ୟ ବିଦ୍ଧ କରିବ, ସେ ବିଜେତା ହେବ । ଏହି ପରମ୍ପରା ଏକ ପ୍ରତିଯୋଗୀତା ଭଳି । ଆଉ ସେ ବିଜୟ ପାର୍ଥୀକୁ ଘୋଷଣା କରାଯାଇଥିବା କିଛି ରାଶି ଆଉ ଲୁଗାଟିଏ ଦିଆଯାଏ । ଆଉ ଏହି କାର୍ଯ୍ୟଟିକୁ ଦେଖିବାକୁ ଆଖପାଖରୁ ବ‌ହୁତ ଲୋକ ଆସିଥାନ୍ତି । ଆଜି ବି ସେଇଠି ପୂଜା ହେଉଛି, ଆଉ ଆଜି ବି ସେମିତି ଲାଖ ବିନ୍ଧା ହେଉଥିବ ।

ଛୋଟଥିଲାବେଳେ ମୋତେ ଏଇ ରାବଣ ପୋଡ଼ି ବିଷୟରେ ଜଣା ନ ଥିଲା, ସେତେବେଳେ ମୁଁ ଖାଲି ଏଇ ଲାଖବିନ୍ଧା ବିଷୟରେ ଜାଣିଥିଲି । ଆମେ ସେ କଦଳୀଗଛଟିକୁ ରାବଣ ବୋଲି ଭାବୁଥିଲୁ ଆଉ ତୀର ମାରିବାକୁ ଆସିଥିବା ଲୋକଙ୍କୁ ରାମଙ୍କର ସେନାବାହିନୀ । ହେଲେ ଯେବେ ଧିରେ ଧିରେ ବଡ଼ ହେଲି ସେବେ ଏଇ ରାବଣ ପୋଡ଼ି ବିଷୟରେ ଜାଣିଲି । ଆଉ ଭବାନୀପାଟଣା ଗଲାପରେ ରାବଣପୋଡ଼ି ବି ଦେଖିଲି । ଦୁଇଟିଯାକ ସେଇ ଏକା ଭଳି ପରମ୍ପରା । ଦୁଇଟିରେ ସେଇ ସମାନ ପ୍ରଥା ରହିଛି । ହେଲେ ରାବଣ ପୋଡ଼ିରେ ଖାଲି ଅଧିକ ଶବ୍ଦ ହୁଏ ଆଉ ଏଇଟା ରାତିରେ ପାଳନ କରାଯାଏ । କିନ୍ତୁ ଲାଖବିନ୍ଧାରେ ଅଧିକ ଶବ୍ଦ ନାହିଁ ଆଉ ଏଇଟା ଦିନରେ ପାଳନ କରାଯାଏ, କାରଣ ରାତିରେ ହେଲେ ଶର ଲକ୍ଷ୍ୟ ବିଦ୍ଧ ହେଇପାରିବନି । 

___________________________________END_______________________________________

"Lakha Bindha" is a part of Durgapuja. It's like "Rabana Podi". This is celebrated on "Dasahara". We took a Banana tree and worship it near goddess Durga and then placed it on the ground in an empty ground. After that, some people aim that tree with their arrow and who shoot it first declared as the winner. We consider that banana tree as Rabana. In Rabana podi, we burn the Rabana and here we shoot the tree.

Rabana podi creates a huge noise and held in night, but this process doesn't create any sound and held in day time. Because at night it's not easy to aim on a less width tree.

ସମୀର ଆଖି ଆଖି ଖୋଲିଲା ବେଳକୁ ସାମ୍ନାରେ ଛିଡ଼ା ହୋଇଥିଲେ ଡକ୍ଟର ସୁଧାଂଶୁ । ସମୀରର ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟାବସ୍ଥା ସୁଧୁରିବାରେ ସବୁଠାରୁ ବେଶି ଖୁସି ଥିଲେ ସୁଧାଂଶୁ । ସେ ଖୁସିଭରା ଆଖିରେ ସମୀରକୁ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଇବାକୁ ମୁହଁ ଖୋଲିବା ଆଗରୁ ସମୀର ତାଙ୍କୁ ପଚାରିଲା, "ଶ୍ୟାମ୍ କେମିତି ଅଛି?"

ଶ୍ୟାମ୍ ଆଉ ସମୀର ଉଭୟ ଛୋଟବେଳରୁ ସାଙ୍ଗ । ଦୁଇଜଣଙ୍କର ପରିବାର ଗୋଟିଏ ଆପାର୍ଟମେଣ୍ଟରେ ରୁହ‌ନ୍ତି । ଆଉ ଉଭୟ ଗୋଟିଏ ଦିନରେ ଗୋଟିଏ ହସ୍ପାତାଳରେ ଜନ୍ମଗ୍ରହଣ କରିଥିଲେ । କ‌ହିଲାଭଳି ସେମାନେ ଉପରୁ ସେମାନଙ୍କର ବନ୍ଧୁତା ସ୍ଥାପନ କରିକି ଆସିଥିଲେ । ଛୋଟବେଳୁ ଉଭୟଙ୍କର ବନ୍ଧୁତା ଆଜିଯାଏଁ ସେମିତି ଅଛି । ଦୁଇଜଣ ସବୁବେଳେ ସାଙ୍ଗ ନୁହେଁ ଭାଇ ଭଳି ଚଳି ଆସିଛନ୍ତି । ଉଭୟ ସାଙ୍ଗରେ ସ୍କୁଲ, ଟିଉସନ ଆଉ ଘରେ ବି ସବୁବେଳେ ସାଙ୍ଗରେ ରୁହ‌ନ୍ତି । ଏମିତିକି ଦୁଇଜଣଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଯଦି ଜଣେ କେବେ ବନ୍ଧୁଘରକୁ ଯିବାକୁ ବାହାରେ, ଉଭୟ ସାଥିହୋଇ ଯାଇଥାନ୍ତି । ସ୍କୁଲ ପରେ, କଲେଜ ସରିଲା । ଆଉ ଏବେ ଉଭୟ ଗୋଟିଏ କମ୍ପାନୀରେ ମଧ୍ୟ ସାଙ୍ଗରେ ଚାକିରୀ କରିଛନ୍ତି ।

ସେଦିନ ସମୀର ଆଉ ଶ୍ୟାମ୍ ବ‌ହୁତ ଖୁସି ଥିଲେ, ଘରଛାଡ଼ି ଚାକରୀରେ ଯୋଗଦେବା ପରଠାରୁ ଛଅ ମାସ ପରେ ସେମାନେ ଘରକୁ ଯାଉଥିଲେ । ସମୀର ନୂଆ ଗାଡ଼ି କିଣିଥିଲା, ତାକୁ ନେଇ ଉଭୟ ବ‌ହୁତ ଉତ୍ସାହ ସ‌ହ ବାହାରିଲେ ଘରକୁ । ମାତ୍ର ୧୧ ଘଣ୍ଟାର ରାସ୍ତା ଘରକୁ, ଆଉ ସେତିକି ସମୟ କେମିତି ଶୀଘ୍ର ସରିଯାଆନ୍ତା କି' ଏହା ଭାବି ଭାବି ଶ୍ୟାମ ଘୁମେଇ ପଡ଼ିଥିଲା । ସମୀର ଅତି ଉତ୍ସାହର ସ‌ହ ଗାଡ଼ି ଚଲାଉଥିଲା । କିନ୍ତୁ ସେମାନଙ୍କର ସେହି ଖୁସି ବେଶି ସମୟ ଯାଏଁ ରହିପାରିଲାନି । ହଠାତ୍ ସମୀରର ନ‌ଜର ପଡ଼ିଲା ସାମ୍ନାପଟରୁ ଦ୍ରୁତ ଗତିରେ ମାଡ଼ିଆସୁଥିବା ଗୋଟିଏ ଟ୍ରକ ଉପରେ । ବୋଧହୁଏ ଟ୍ରକଟିର ବ୍ରେକ କିମ୍ବା ସ୍ଟିଅରିଂ ଫେଲ ହୋଇଯାଇଥିଲା ଆଉ ସେ ଗଡ଼ାଣିଆ ରାସ୍ତାରେ ଟ୍ରକଟିକୁ ସମ୍ଭାଳିବାକୁ ଆପ୍ରାଣ ଉଦ୍ୟମ କରୁଥିଲା ତା'ର ଚାଳକଟି । ସମୀର କିଛି ଭାବିବା ଆଗରୁ ଟ୍ରକଟି ସିଧା ଆସି ଧକ୍କା ଦେଇଥିଲା ସମୀରର ଗାଡ଼ିକୁ ।

ତା' ପରେ କ'ଣ ହୋଇଥିଲା ସମୀରକୁ ଜଣା ନ ଥିଲା । ଦୁଇଦିନପରେ ଆଜି ତା'ର ଚେତା ଆସିଲା । ଶ୍ୟାମ୍‌ର ମଧ୍ୟ ଏବେଯାଏଁ ଚେତା ଆସିନଥିଲା । ସେ ଶ୍ୟାମ୍‌କୁ ଦେଖିବାକୁ ଇଚ୍ଛା କଲା, କିନ୍ତୁ ସୁଧାଂଶୁ ତାଙ୍କୁ ଶ୍ୟାମ୍‌ର ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟାବସ୍ଥା ବିଷୟରେ ଜଣାଇଲେ । ଏହାପରେ ସେ ସୁଧାଂଶୁଙ୍କୁ ଶ୍ୟାମ୍‌କୁ ଯେମିତି ହେଲେ ଭଲ କରିବାକୁ ଅନୁରୋଧ କଲେ । ଆଉ ଏହି ସବୁ କଥାବିଷୟରେ ଶ୍ୟାମକୁ ଜଣାଇବାକୁ ମନାକଲେ । ସମୀର ତା'ର ଆଖି ଦେଇ ଶ୍ୟାମ୍‌କୁ ଠିକ୍ କଲା । ଉଭୟ ଧିରେ ଧିରେ ଠିକ୍ ହୋଇଗଲେ । କିନ୍ତୁ ଶ୍ୟାମ୍ ଏବେ ସମୀର ସ‌ହ ମିଳାମିଶା ବନ୍ଦ କରିଦେଲା । କିଛି ଦେଖିପାରୁନଥିବା ସମୀର ସ‌ହ ଶ୍ୟାମ କେମିତି ବା ମିଶିବ, ସେଥିପାଇଁ ସେ ଧିରେ ଧିରେ ତା' ଠାରୁ ଦୂରେଇ ଗଲା ।

ତେଣେ ଶ୍ୟାମ୍‌ ସମୀରଠାରୁ ଦୂରେଇ ଯିବାରୁ ସେ ନିଃସଙ୍ଗତା ଅନୁଭବ କରିବାକୁ ଲାଗିଲା, କିନ୍ତୁ ସମୀର ବୁଝିପାରୁନଥିଲା କି ଶ୍ୟାମ୍ କାହିଁକି ତା'ଠାରୁ ଦୂରେଇ ଯାଇଛି । ତ‌ଥାପି ସେ ଶ୍ୟାମ୍ ସ‌ହ ମିଶିବାକୁ ପ୍ରୟାସ କରିନାହିଁ । ସମୀରର କେବେଳ ଗୋଟିଏ ସାଙ୍ଗ ଥିଲା, ସେ ହେଉଛି ଶ୍ୟାମ୍ ଆଉ ଶ୍ୟାମ୍ ଦୂରେଇ ଯିବାପରେ ସମୀର ଧିରେ ଧିରେ ମାନସିକ ସ୍ତରରେ ଦୁର୍ବଳ ହେବାକୁ ଲାଗିଲା । ଏହି ସବୁ ବିଷୟରେ କେବଳ ସୁଧାଂଶୁଙ୍କୁ ହିଁ ଜଣା ଥିଲା । ମାତ୍ର ସେ ସମୀର ସ‌ହ କରିଥିବା ପ୍ରତିଜ୍ଞା ପାଇଁ କେବେ ଶ୍ୟାମ୍‌କୁ ସେ ବିଷୟରେ କ‌ହିନଥିଲେ । ଆଖି ହରାଇ ଏବେ ସମୀର ଜଣେ ଅସ‌ହାୟ ବ୍ୟକ୍ତି ପାଲଟି ଯାଇଥିଲା । ଆଉ ଏବେ ତା'ର ସବୁ ଆଶା ଆଉ ଆକାଂକ୍ଷା ଶ୍ୟାମ୍ ମଧ୍ୟ ଦୂରେଇ ଗଲା । ସମୀର ପାଖରୁ ସତରେ ଯେମିତି ତା'ର ପ୍ରାଣ ଚାଲିଯାଇଥିଲା । ଶେଷରେ ସମୀର ଦିନେ ପ୍ରାଣତ୍ୟାଗ କଲା, କିନ୍ତୁ ଯିବା ଆଗରୁ ସେ ଶ୍ୟାମ୍ ପାଇଁ ଡଃ ସୁଧାଂଶୁଙ୍କ ପାଖରେ ଛାଡ଼ିଗଲା ଗୋଟିଏ ପତ୍ର ।

ଦିନେ ଶ୍ୟାମ୍ ତା'ର ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ପରୀକ୍ଷା ପାଇଁ ସୁଧାଂଶୁଙ୍କ ପାଖକୁ ଯାଇଥିଲା, ସେତେବେଳେ ସୁଧାଂଶୁ ତାକୁ ସମୀର ଶେଷ ଚିଠି ଦେଇଥିଲେ । ସେଥିରେ ସମୀରର ଲେଖା ଦେଖି ଶ୍ୟାମ୍ ହତବାକ୍ ହୋଇଯାଇଥିଲା । ସମୀର ଯେତେବେଳେ ହସ୍ପାତାଳରେ ଜାଣିବାକୁ ପାଇଲା କି ଶ୍ୟାମ୍ ତା'ର ଆଖି ହରେଇ ଦେଇଛି, ସେତେବେଳେ ସେ ସୁଧାଂଶୁଙ୍କୁ ତା'ର ଆଖି ବଦଳରେ ଶ୍ୟାମ୍‌କୁ ଦୁନିଆ ଦେଖେଇବାକୁ ଅନୁରୋଧ କଲେ । ଆଉ ଏହି ବିଷୟରେ ଯେମିତି ଶ୍ୟାମ୍‌କୁ ଜଣାନପଡ଼େ, ସେ ବିଷୟରେ ସେ ସୁଧାଂଶୁଙ୍କୁ କ‌ହିଥିଲା । ଛୋଟବେଳୁ ଶ୍ୟାମ୍ ସବୁବେଳେ ସମୀର ଆଖିରେ ଦୁନିଆ ଦେଖିଛି ଆଉ ଆଜି ବି ସେ ପୁଣିଥରେ ସେହି ସମୀର ଆଖିରେ ଦୁନିଆ ଦେଖୁଛି । ସେତେବେଳେ ସମୀର ଆଖିରୁ ଝରି ଗଲା ବୁନ୍ଦା ବୁନ୍ଦା ଲୁହ । ଆଉ ଯେଉଁ ସାଙ୍ଗର ଆଖି ନଷ୍ଟ ହୋଇଯାଇଛି ବୋଲି ସେ ସବୁବେଳେ ଦୁଃଖ ପ୍ରକାଶ କରୁଥିଲା, ଆଉ କେବେ ତାକୁ ସାମ୍ନା କରିବାର ସାହାସ ପାଉନଥିଲା । କେମିତି ବା ସେ ତାକୁ ସାମ୍ନା କରିଥାନ୍ତା, ଯେଉଁ ଆଖି ଛୋଟବେଳେ ତା'ର ଧ୍ୟାନ ରଖିଥିଲା, ସେହି ମରିଯାଇଥିବା ଆଖି ଆଗକୁ କେମିତି ଯିବ ବୋଲି ସେ ସମୀର ସ‌ହ ମିଶିବା ବନ୍ଦ କରିଦେଇଥିଲା । ହେଲେ ସେ ସାଙ୍ଗ ସିନା ଆଉ ଏଇ ଦୁନିଆରେ ନାହିଁ, କିନ୍ତୁ ତା'ର ସେହି ଅମୂଲ୍ୟ ଚକ୍ଷୁଦ୍ୱୟ ତା' ପାଖରେ ଛାଡ଼ିଯାଇଛି । ପିଲାଦିନରୁ ଏକ ହୋଇ ବଞ୍ଚିଥିବା ଦୁଇ ସାଙ୍ଗ ଆଜି ପୁଣଥରେ ଏକ ହୋଇଯାଇଛନ୍ତି ।




This story is based on two friends who grew up together from their childhood. They are not just  friends, they are like brothers. From the child age till now they are together forever. Even they are working in the same office. Once they met an accident, when they were heading toward their home. One friend donate his eyes for another. But the guy whose eyes were replaced left the other guy. The guy who lost his eyes couldn't able to survive in this world like this, without the friend with whom he grew up.

The other guy left his childhood best friend with fear. He don't have any problem with his disability, but he couldn't face that friend whose eyes were like his own eyes since childhood and now he lost them. Once he get a letter from his best friends, when he passed away. In the letter, he had written his eye donation and he promised his to show the world with his eyes in childhood and he kept his promise.

ଆଜିର ଏହି ଦୁନିଆରେ ଆମେ ପ୍ରାୟତଃ ଡିଜିଟାଲ ଦୁନିଆରେ ସବୁକିଛି କରୁଛନ୍ତି । ଏହି ଡିଜିଟାଲ ଦୁନିଆର ମୁଖ୍ୟ ଉପାଦନା ଦୁଇଟି ହେଲା ଇଣ୍ଟରନେଟ ଆଉ କମ୍ପ୍ୟୁଟର । ଆଉ ଏହିସବୁକୁ ଚଳେଇବା ପାଇଁ ଆମକୁ ଦରକାର ହୋଇଥାଏ ସଫ୍ଟଓଏର । ସଫ୍ଟଓଏର ବିଷୟରେ ପ୍ରାୟ ସଭିଏଁ ଏବ ଉଣା ଅଧିକେ ଜାଣିଲେଣି । ହେଲେ ଆମେ ବ୍ୟବ‌ହାର କରୁଥିବା ସବୁଯାକ ସଫ୍ଟଓଏର ଉପରେ ଆମର ଅଧିକାର ନ ଥାଏ । ଆମେ ଅଧିକାଂଶ ସଫ୍ଟଓଏର ଆମେ ଚୋରାରେ ବ୍ୟବ‌ହାର କରୁଛେ । କାରଣ ଏହିସବୁ ସଫ୍ଟଓଏରକୁ କିଣିବାକୁ ହେଲେ ଆମକୁ ଟଙ୍କା ଦରକାର । ଆଉ ଯଦି ଆମେ ଚୋରାରେ ପାଉଛନ୍ତି, ତେବେ ଟଙ୍କା କିଏ ବା କାହିଁକି ଖର୍ଚ୍ଚ କରିବାକୁ ଚାହିଁବ ଯେ । ହେଲେ ଏହିସବୁ ସଫ୍ଟଓଏରର ନିର୍ମାତା ଯଦି ଏହି ଚୋରା ବିଷୟରେ ଜାଣିବେ ତେବେ ସେମାନେ ଆମମାନଙ୍କ ଉପରେ ନିଶ୍ଚୟ ରୂପରେ ସେମାନଙ୍କର ନିୟମ ଉଲଘଂନ ଏବଂ ଚୋରିର ଦଫା ଗୋଟାଏ ଲେଖାଏଁ ଲଗେଇଦେବେ । ଏହି ସବୁ ଉପରେ ଶୁଭାଶିଷ ଭାଇ ଗତବର୍ଷ "ସଫ୍ଟଓଏର ସ୍ୱାଧୀନତା ଦିବସ: ଆମ ହାତେ ଆମ କୋଡ଼ ଲେଖିବା" ଶୀର୍ଷକ ଲେଖାଟିଏ ଲେଖିଥିଲେ, ତାକୁ ପଢ଼ିଲେ, ଏହି ବିଷୟରେ ଅଧିକ ସୂଚନା ପାଇପାରିବେ ।

ମାତ୍ର ଅନେକ କିଛି ସଫ୍ଟଓଏର ଯଦି ଯାହାକୁ ଆମେ ସ୍ୱାଧିନ ଭାବରେ ବ୍ୟବ‌ହାର କରିପାରିବା । ଏମିତିକି କିଛି ସଫ୍ଟଓଏର ଅଛି, ଯାହାକୁ ଆମେ ମୁକ୍ତଭାବରେ ବ୍ୟବ‌ହାର କରିପାରିବା । ଏହି ସବୁ ସଫ୍ଟଓଏରକୁ ଆମେ ମଧ୍ୟ ଆମର ଦରକାର ଅନୁସାରେ ବଦଳେଇପାରିବା । ମାତ୍ର ଆମେ ସେମାନଙ୍କର ମୂଳ ଆଧାରକୁ ବଦଳି କରିପାରିବା ନାହିଁ । ଯେମିତି ଆମେ ବିଦେଶୀଙ୍କଠାରୁ ସ୍ୱାଧୀନ ହେଇଛେ, ହେଲେ ନିଜ ଦେଶର ସମ୍ବିଧାନ ଅଧିନରେ ଆମେ ଅଛୁ । ସେହିଭଳି ଆମେ ସେହି ସଫ୍ଟଓଏରର ମୂଳ କୋଡ଼୍‌କୁ ବଦଳେଇପାରିବା ମାତ୍ର, ସେମାନଙ୍କର ନାମ ମଧ୍ୟ ଉଲ୍ଲେଖ ହେବା ଦରକାର । ଉଇକିମିଡ଼ିଆର କମନ୍‌ସ୍‌ରେ ଯଦି ଆମେ କୌଣସି ଫଟୋ, ଭିଡ଼ିଓ କିମ୍ବା ଅଡ଼ିଓ ଫାଇଲ ଅପଲୋଡ଼ କରୁଛେ, ଏହାକୁ ସାଧାରଣ ଲୋକ ବିନା ମୂଲ୍ୟରେ ବ୍ୟବ‌ହାର କରିପାରିବେ । ମାତ୍ର, ସେମାନେ ଏହି ଫାଇଲଗୁଡ଼ିକୁ ସେମାନଙ୍କର ନିଜ ପରିଚୟରେ ବ୍ୟବ‌ହାର କରିପାରିବେ ନାହିଁ । ସେମାନେ ଯେଉଁଠି ଏହିସବୁ ଫାଇଲର ବ୍ୟବ‌ହାର କରିବେ, ସେଇଠି ସେମାନେ ଏହି ଫାଇଲଟିର ଉଦ୍ଧୃତି ଏବଂ ଉପଦେଷ୍ଟାଙ୍କ ବିଷୟରେ ଉଲ୍ଲେଖ କରିବା ଅନିର୍ବାଯ୍ୟ । ସେହିଭଳି ହେଉଛି ଏହି ସଫ୍ଟଓଏର ଫ୍ରିଡମ୍ । ଆମେ ତାକୁ ବ୍ୟବ‌ହାର କରିପାରିବା, ଏମିତିକି ବଦଳେଇ ପାରିବା, ମାତ୍ର ବଦଳେଇଲା ପରେ ମୂଳ ସୃଷ୍ଟିକର୍ତ୍ତାଙ୍କ ବିଷୟରେ ଉଲ୍ଲେଖ କରିବା ନିହାତି ଦରକାର । ଯେ କୌଣସି ବ୍ୟକ୍ତିବିଶେଷ ଏହି ସବୁ ସଫ୍ଟଓଏରକୁ ଯେପରି ସୂଚାରୁରୂପେ ବ୍ୟବ‌ହାର କରିପାରିବ ଏବଂ ସେଥିରେ ନିୟମ‌ଭୁକ୍ତ ଥିବା ସାଧାରଣ ସୂଚନା ସେମାନଙ୍କୁ ପ୍ରାପ୍ତ ହେବ, ସେ ବିଷୟରେ ସାଧାରଣ ଲୋକଙ୍କୁ ଜଣାଇବା ପାଇଁ ଜଗତ ସାରା ୨୦୦୪ ମସିହାରୁ ସେପ୍ଟେମ୍ବର ମାସର ତୃତୀୟ ସପ୍ତାହରେ “ସଫ୍ଟଓଏର ଫ୍ରିଡ଼ମ ଡେ” ବା “ସଫ୍ଟଓଏର ସ୍ୱାଧୀନତା ଦିବସ” ପାଳିତ ହୋଇଆସୁଛି ।

ଏଇ ବର୍ଷ ଆମେ ୨୦୧୭ରେ ଆମର ଓଡ଼ିଆ ଉଇକିପଡ଼ିଆ ବ୍ୟବ‌ହାରକାରୀ ସଂଘ ତରଫରୁ ଭୁବନେଶ୍ୱରରେ ସମ୍ବାଦ ଭବନ ପରିସରରେ ଏହି କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମଟି ପାଳନ କରିବାର ଯୋଜନା ରହିଛି । ଏହିସବୁ ସ୍ୱାଧୀନତା ବିଷୟରେ ସାଧାରଣ ଲୋକଙ୍କୁ ଅବଗତି ପାଇଁ ଏହିଭଳି କିଛି କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମମାନ ଆୟୋଜନ କରିବା ନିତ୍ୟାନ୍ତ ଆବଶ୍ୟକ ।

ଆଉ ଅଳ୍ପଦିନ ପରେ ଆମେ ପ୍ରାୟ ସଭିଏଁ ପାଳନ କରିବେ ଗୁରୁଦିବସ । ଏହା ଏକ ଏମିତି ଦିନ, ଯେଉଁଦିନ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀମାନେ ସେମାନଙ୍କର ଗୁରୁମାନଙ୍କର ପୂଜା କରନ୍ତି । ଆମ ଭାରତୀୟ ସଂସ୍କୃତିରେ ଗୁରୁମାନଙ୍କୁ ସବୁଠାରୁ ଉଚ୍ଚ ସ୍ଥାନ ପ୍ରଦାନ କରାଯାଇଛି । ଦ୍ରୋଣାଚାର୍ଯ୍ୟଙ୍କ ଶିଷ୍ୟ ଏକଲବ୍ୟଙ୍କ ବିଷୟରେ ପ୍ରାୟତଃ ସଭିଙ୍କୁ ଜଣାଥିବ । ବୋଧହୁଏ, ସବୁସ୍ଥାନରେ ଗୁରୁଭକ୍ତିର ଉଦାହରଣ ଦେଲେ ଆମେ ଏକଲବ୍ୟଙ୍କର ଉଦାହରଣ‌ଟି ଦେଇଥାଉ ।

ପରିବେଶ ସୁରକ୍ଷା, ଜୀବନ ରକ୍ଷା । ପରିବେଶର ସୁରକ୍ଷା ପାଇଁ ସୁଦର୍ଶନ ପଟ୍ଟନାୟକେ ଅନଶନରେ ବସିଲେ । ସରକାର ତ ତାଙ୍କ କାମ କରିଦେବେ । କ'ଣ ଗୋଟେ ଯୋଜନା ବନେଇଦେବେ ଆଉ ତା' ପରେ ତାଙ୍କ କାମ ଶେଷ । ସେ କାମ କେତେ କ'ଣ ହେବ ସେକଥା ଭଗବାନଙ୍କୁ ବି ଅଜଣା । ସବୁପରେ ବି ଯଦି ସେସବୁ ସଫା ହୋଇଯାଏ, ତେବେ ପୁଣି ଅଳିଆ ଭର୍ତ୍ତି ହେବନି ବୋନି କିଏ କ‌ହିବ । ଆମକୁ ନିଜେ ହିଁ ନିଜେ ସଚେତନ ହେବାକୁ ପଡ଼ିବ । ଆମ ଘର, ଆମ ପରିବେଶକୁ ଆମକୁ ହିଁ ସଫା ରଖିବାକୁ ପଡ଼ିବ । ପରିବେଶ ସଫା ରହିଲେ ଆମରି ହିଁ ସୁବିଧା ହେବ । ଆମକୁ ହିଁ ବିଭିନ୍ନ ରୋଗ ଦାଉରୁ ମୁକ୍ତି ମିଳିବ ।

୩/୪ ବର୍ଷ ତଳେ ଅଭିନେତା ଅମିର ଖାନ୍‌ଙ୍କର ଏକ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ଚଲିଥିଲା, "ସତ୍ୟମେବ ଜୟତେ" । ସେଇଥିରେ ସେ ଅଳିଆ ଆବର୍ଜନା କମେଇବା ବିଷୟରେ ଅନେକ କିଛି ଉପାୟମାନ ଦେଖାଇଥିଲେ । ସେହି ସବୁକୁ ସରକାର ଏବଂ ଆମମାନଙ୍କୁ ଗ୍ରହଣ କରିବାକୁ ହେବ ।

ଅନେକ ଜିନିଷ ମାଟିରୁ ଅର୍ଥାତ ପ୍ରକୃତିରୁ ତିଆରି ହୋଇଥାଏ । ତେଣୁ ସେଗୁଡ଼ିକ ମାଟିରେ ପଡ଼ିଲେ, ତା' ସ‌ହ ମିଶିଯାଏ । ମାତ୍ର ତା' ସ‌ହ ଆଉ କିଛି ଜିନିଷ ରହିଛି, ଯାହାକି ମାଟି ସ‌ହ ମିଶିପାରେ ନାହିଁ । ଯେମିତିକି ଆମେ ବ୍ୟବ‌ହାର କରୁଥିବା ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରର ରସାୟନିକ ବସ୍ତୁରୁ ବାହାରୁଥିବା ବର୍ଜ୍ୟବସ୍ତୁ ସବୁ ମାଟିରେ କେବେହେଲେ ମିଶିପାରେ ନାହିଁ । ସେତେବେଳେ ଗୋଟିଏ ବଡ଼ ଅସୁବିଧା ହୋଇଥାଏ, ମାଟିରେ ମିଶିପାରୁଥିବା ଜିନିଷ ଆଉ ମାଟିରେ ମିଶିପାରୁନଥିବା ଜିନିଷ ଯେତେବେଳେ ଏକାଠି ଗୋଟିଏ ଜାଗାରେ ପଡ଼ିରହ‌ନ୍ତି, ସେତେବେଳେ ମାଟିରେ ମିଶିପାରୁଥିବା ଜିନିଷ ବି ମାଟିରେ ମିଶିପାରେନି । ଆଉ ଗୋଟିଏ ବଡ଼ କାରଣ ହେଉଛି, କିଛି ଜିନିଷ‌କୁ ମାଟିରେ ମିଶିବା ପାଇଁ ମଧ୍ୟ କିଛି ପ୍ରକ୍ରିୟା ରହିଛି ଆଉ ସେ ପ୍ରକ୍ରିୟା ପାଇଁ ଉପଯୁକ୍ତ ଦ୍ରବ୍ୟର ମଧ୍ୟ ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଥାଏ । ଯଦି କୌଣସିଟିରେ ବ୍ୟତିକ୍ରମ ଘଟେ, ସେବେ ମାଟିରେ ମିଶି ମାଟି ହେଇପାରୁଥିବା ଜିନିଷ ମାଟିରେ ମିଶିବା ପରିବର୍ତ୍ତେ ଅଧିକ ଅଳିଆ ସୃଷ୍ଟି କରିଥାଏ ।

ପ୍ରଥମ କଥା ହେଉଛି, ଆମେ କେମିତି ଏହି ସବୁ ବର୍ଯ୍ୟବସ୍ତୁର ପରିମାଣକୁ କମ କରିପାରିବା ସେ ବିଷୟରେ ଅଧିକ ଦୃଷ୍ଟି ଦେବ । ଆମେ ମୁଖ୍ୟତଃ ଦୋକାନରୁ କିଛି ଜିନିଷ କିଣିବାବେଳେ ଅଧିକାଂଶ ଜିନିଷ ପଲିଥିନ୍ ବ୍ୟାଗ୍‌ରେ ଆଣିଥାଉ, ଯାହାକି ପରବର୍ତ୍ତୀ ସମୟରେ ପରିବେଶ ପ୍ରଦୂଷଣକୁ ବଢ଼ାଇଥାଏ । ଆମେ ଯଦି ଘରୁ ଗଲାବେଳ ସାଙ୍ଗରେ ବ୍ୟାଗ୍‌ଟିଏ ନେଇକି ଯିବା, ତେବେ ଆମେ ଦୋକାନରୁ ଆଣୁଥିବା ପଲିଥିନ୍ ବ୍ୟାଗ୍‌ର ପରିମାଣ କମିପାରିବ । ଆଉ ଯେଉଁ ଜିନିଷର ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ, ଆମେ ତା'କୁ ଆଣି ନଷ୍ଟ କରିବା ପରିବର୍ତ୍ତେ ଆବଶ୍ୟକ ପରିମାଣର ଜିନିଷ ଆଣିବା ଆବଶ୍ୟକ । ଫଳରେ ଅଳିଆ ଆବର୍ଜନର ପରିମାଣ ନିଶ୍ଚତରୂପେ କମ ହୋଇପାରିବ । ଯଦି ଆମେ କେବେ ବାହାରେ କିଛି ଜିନିଷ ବ୍ୟବ‌ହାର କରିବା ପରେ ସେଥିରୁ କିଛି ବର୍ଜ୍ୟବସ୍ତୁ ବାହାରୁଛି, ତାକୁ ଆମେ ସେହିସ୍ଥାନରେ ନ ପକାଇ, ଉଚିତ ସ୍ଥାନରେ ପକାଇବା ଆବଶ୍ୟକ । ବୋଧହୁଏ, ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ନରେନ୍ଦ୍ର ମୋଦିଙ୍କ ସ୍ୱଚ୍ଛଭାରତ ଅଭିଯାନର ଡାକରା ପରେ ସବୁସ୍ଥାନରେ ଡଷ୍ଟବିନ୍‌ ରଖାଯାଇଛି । ସେହିସବୁ ବର୍ଜ୍ୟବସ୍ତୁକୁ ସେହି ଅଳିଆ ସଂରକ୍ଷଣ ଡବାରେ ପକାଇବା ନିହାତି ଦରକାର । ଫଳରେ ସେହିସବୁ ଅଳିଆ ଏଣେତେଣେ ପଡ଼ିବନି ।

ମାତ୍ର ଆଉଏକ ବଡ଼ ସମସ୍ୟା ହେଉଛି ସରକାରଙ୍କ ତରଫରୁ । ସରକାର ଅଳିଆର ସଠିକ ବିନିଯୋଗ ଏବଂ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ସେପରି କିଛି ବିଶେଷ ସୁବିଧା କରିନାହାନ୍ତି । ଯଦି ଲୋକମାନେ ଗୋଟିଏ ଜାଗରେ ଅଳିଆ ଠୁଳ କଲେ, ସରକାର ତାକୁ ପୌରପାଳିକାର ଗାଡ଼ି ମାଧ୍ୟମରେ କୌଣସି ଏକ ଜାଗାରେ ନେଇକି କୁଢ଼ କରିଦେଇଆସିଲେ । ମାତ୍ର, ସେଠାରେ ସେହି ସବୁ ଅଳିଆ କେମିତି ପ୍ରକୃତି ସ‌ହ ମିଶିବ, ସେ ବିଷୟରେ ବ‌ହୁତ କମ ଦୃଷ୍ଟି ଦିଅନ୍ତି । ଏମିତିକି ପୌରପାଳିକା ଗୋଟିଏ ସ୍ଥାନରେ ଅଳିଆ ସବୁ ଗଦା କରିବା ପରେ କିଛିଦିନରେ ସେହି ସ୍ଥାନ ଦେଇ ଯିବାଆସିବା ଅସମ୍ଭବ ହୋଇପଡ଼େ ଏବଂ ଆଖପାଖରେ ଥିବା ଜନବସତିଗୁଡ଼ିକରେ ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରର ରୋଗ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଥାଏ । ମୁଁ ନିଜେ ଦେଖିଛି, ଭବାନୀପାଟଣା ସ‌ହରଠାରୁ ମାତ୍ର ୨/୩ କିଲୋମିଟର ଦୂରରେ ଏକ ସ୍ଥାନରେ ପୌରପାଳିକା ପକ୍ଷରୁ ଗାଡ଼ିରେ ସବୁଯାକ ଅଳିଆ ନିଆଯାଇ ଗଦା କରିଦିଆଯାଏ । ମାତ୍ର ସେହି ଅଳିଆସବୁ ସେମିତି ସେଠାରେ ପଡ଼ିରହିଥାଏ । ବର୍ଷାଦିନରେ ସେହି ରାସ୍ତାଦେଇ ଗଲାବେଳେ ଜଣାପଡ଼ିଥାଏ ସେହି ଅଳିଆର ବିକଟାଳ ରୂପ । ଏମିତିକି ସେହି ଅଳିଆଗଦାଠାରୁ ମାତ୍ର କିଛି ଦୂରରେ ଜନବସତି ମଧ୍ୟ ରହିଛି । ସେହିଭଳି ଭଦ୍ରକ ସ‌ହର ସମସ୍ତ ଅଳିଆ ମଧ୍ୟ ନୂଆ ବସଷ୍ଟାଣ୍ଡ ପାଖରେ ଜାତୀୟ ରାଜପଥ କଡ଼ରେ କାଣ୍ଡିକରିଦିଆଯାଉଛି । ବର୍ଷାଦିନେ ସେହି ରାସ୍ତାରେ ଗଲାବେଳେ କେମିତି ଯିବାକୁ ପଡ଼େ, ତାହା ଅଙ୍ଗେନିଭେଇଥିବା ଲୋକ ହିଁ ଠିକ୍‌ରେ କ‌ହିପାରିବ । ଖାଲି ବର୍ଷାଦିନ ନୁହେଁ, ଅନ୍ୟସମୟରେ ମଧ୍ୟ ସେହି ରାସ୍ତା ଦେଇ ଯିବା କେତେ କଷ୍ଟ ସେ କଥା ମଧ୍ୟ କ‌ହିଲେ ନ ସରେ । ଆଉ ଗୋଟିଏ କଥା ହେଉଛି, ଖୋଲାରେ ସେହି ସବୁ ଅଳିଆ ପକାଯିବା ଫଳରେ, ପବନ ହେଲେ ପୁଣିଥରେ ସେହି ସବୁ ଅଳିଆ ଉଡ଼ିଯାଇ ପୁଣିଥରେ ପରିବେଶକୁ ଦୂଷିତ କରିବାରେ ଲାଗିଥାଏ ।

ସ୍ୱଚ୍ଛଭାରତ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମକୁ ତିନିବର୍ଷ ପୁରିବାକୁ ଯାଉଥିଲେ ବି ଯେମିତି ସବୁଆଡ଼େ ଅଳିଆ ଥିଲା, ସେମିତି ସବୁଆଡ଼େ ଅଛି । ଅନେକ ସ୍ଥାନରେ ବିଭିନ୍ନ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମରେ ପ୍ରଦୂଷଣ ରୋକିବା କାର୍ଯ୍ୟ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିଲେ ମଧ୍ୟ କେବଳ କାଜଗପତ୍ରରେ ହିଁ ସେ ସବୁ କାମ ଚାଲିଛି । ଅନେକ ପର୍ଯ୍ୟଟନସ୍ଥଳୀଗୁଡ଼ିକୁ ବୁଲିବାକୁ ଆସିଥିବା ପର୍ଯ୍ୟଟକମାନଙ୍କଦ୍ୱାରା ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରର ଅଳିଆ ଆବର୍ଜନା ଚାରିଆଡ଼େ ଜମା ହେଉଛି । ସେମିତି ପୁରୀ ସମୁଦ୍ର ବେଳାଭୂମିକୁ ବୁଲିବାକୁ ଆସୁଥିବା ଅନେକ ପର୍ଯ୍ୟଟକ ସେମିତି ଅନେକ କିଛି ବର୍ଜ୍ୟବସ୍ତୁ ସମୁଦ୍ରକୂଳରେ ହିଁ ଛାଡ଼ିଦିଅନ୍ତି ଆଉ ସେ ସବୁ ପବନରେ କିମ୍ବା ବର୍ଷାପାଣିରେ ଭାଷିକି ସମୁଦ୍ରରେ ମିଶୁଛି । ଆଉ ସମୂଦ୍ର କିଛି ରଖେନି, ସେ ତ ସବୁକିଛି ଫେରାଇଦେଇଥାଏ । ସେଇଥିପାଇଁ ସମୁଦ୍ରରେ ମିଶୁଥିବା ଅଳିଆସବୁ କୋଉଠି ନା କୋଉଠି ଠୁଳ ହୋଇଥାଏ । ଆଉ ପରବର୍ତ୍ତୀ ସମୟରେ ମଧ୍ୟ ସେସବୁରୁ ନିର୍ଗତ ବିଭିନ୍ନ ରସାୟନ ଗ୍ୟାସ୍ ଆଦି ପରିବେଶକୁ ଅଧିକ ପ୍ରଦୁଷିତ କରିଥାଏ । ଏମିତିକି କେବେ କେବେ ପାଣିଉପରେ ନିଆଁ ଜଳିବାର ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତ ମଧ୍ୟ ଆମେ ଦେଖିଛେ । ଅଳିଆ ଆବର୍ଜନାରୁ ନିର୍ଗତ କିଛି ରାସାୟନିକ ଗ୍ୟାସ୍‌‌ ପାଣିଉପରେ ମଧ୍ୟ ନିଆଁ ଜଳାଇପାରୁଛି, ସେ ପରିବେଶ ଉପରେ କେତେ କୁପ୍ରଭାବ ପକାଉଥିବା, ସେଇଟା ଆମକୁ ବିଚାରିବାକୁ ହେବ । ପୁରୀର ବାଙ୍କିମୁହାଣରେ ବାଲୁକା ଶିଳ୍ପୀ ସୁଦର୍ଶନ ପଟ୍ଟନାୟକ ଅନଶନରେ ବସିଥିଲେ । ବାଙ୍କିମୁହାଣରେ ଜମାହୋଇଥିବା ଅଳିଆକୁ ପରିଷ୍କାର କରିବା ପାଇଁ ତାଙ୍କର ଥିଲା ଏହି ଆହ୍ୱାନ । ଅନଶନରେ ବସିଲେ ହୁଏତ ସେହି ବାଙ୍କି ମୁହାଣ ସଫାକରିଦିଆଯିବ, ହେଲେ ସେହି ସବୁ ଅଳିଆକୁ ପୁଣି କେଉଁଠି ପକାଯିବ? ପୁଣିଥରେ ସେହି ସବୁ ଅଳିଆ କେଉଁଠି ନା କେଉଁଠି ଜମା ହେବ । ପୁଣିଥରେ ସେ ସେହିସ୍ଥାନରୁ ପ୍ରଦୂଷଣ ବଢ଼ାଇବ । ଆଉ ପଟ୍ଟନାୟକେଙ୍କ ସପକ୍ଷରେ ଖାଲି ଯେ କିଛି କ‌ହିଦେଲେ ହେବେନି, ନିଜେ ମଧ୍ୟ ପରିବେଶ ପ୍ରଦୂଷଣକୁ ରୋକିବାରେ କିଛିଟା ସାହାଯ୍ୟ କରିବା ଦରକାର । ପରିବେଶକୁ ନିଜେ ଯଦି ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ଭାବରେ ଯୋଡ଼ିହୋଇ ସଫା କରି ପାରୁନାହାନ୍ତି, ତେବେ ତାକୁ ଆବର୍ଜନାରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ କରନ୍ତୁ ନାହିଁ । ନିଜେ ନିଜ ତରଫରୁ ଆବର୍ଜନାର ପରିମାଣ କମ କରିବା, ପୁନଃବ୍ୟବ‌ହାର ଉପରେ ଅଧିକ ଗୁରୁତବ ଦେବା, ଅଳିଆକୁ ଉଚିତ ଜାଗାରେ ପକାଇବା ଭଳି କିଛି ପଦକ୍ଷେପ ନିଜ ତରଫରୁ ନିଅନ୍ତୁ । ଏହିସବୁପ୍ରତି ନିଜେ ସଚେତନ ହେବାକୁ ପଡ଼ିବ । ହେଲ୍‌ମେଟ୍ ପିନ୍ଧିଲେ ନିଜକୁ ସୁରକ୍ଷା ମିଳିଥାଏ, ମାତ୍ର ତା' ପ୍ରତି ସରକାରଙ୍କ ତରଫରୁ ଜୋରିମାନ ଭଳି ବ୍ୟବସ୍ଥା କରି ହେଲ୍‌ମେଟ୍ ପିନ୍ଧିବାକୁ ବାଧ୍ୟ କରାଯାଉଛି । ଆଉ ଇଏ ମଧ୍ୟ ଏକ ସେହିଭଳି କାର୍ଯ୍ୟ, ପରିବେଶ ସ୍ୱଚ୍ଛ ରହିଲେ, ଆମେ ହିଁ ରୋଗମୁକ୍ତ ହେବା, ଆମକୁ ଆମ ପରିବେଶ ସୁନ୍ଦର ଲାଗିବ । ସରକାର ଖାଲି ନିୟମ କରିଦେଲେ କିମ୍ବା ସ୍ୱଚ୍ଛତା ପାଇଁ କିଛି ସାହାଯ୍ୟ କରିଦେଲେ ହେବନି, ସେସବୁର ସୁବିନିଯୋଗ ଆମକୁ କରିବାକୁ ହେବ । 

I am protesting (sitting on dharana) through my art against beach pollution at Bankimuhan, #Puri . pic.twitter.com/onKO6bN6BR

— Sudarsan Pattnaik (@sudarsansand) July 11, 2017

I am protesting (sitting on dharana) through my art against beach pollution at Bankimuhan, #Puri . pic.twitter.com/vOgFhPIUKj

— Sudarsan Pattnaik (@sudarsansand) July 11, 2017

https://t.co/zaYxrXZgrT

— Sudarsan Pattnaik (@sudarsansand) July 12, 2017

https://t.co/srS27lf7Nj

— Sudarsan Pattnaik (@sudarsansand) July 12, 2017

As his dharna enters Day II, sand artist @sudarsansand shields himself from the rains in the makeshift polythene tent at Banki Muhan in Puri pic.twitter.com/3FSrrYWm2F

— Soumyajit Pattnaik (@soumyajitt) July 12, 2017

Day 2 of my Dharna for massive cleaning and pollution free beach at Bankimuhan, #Puri .Still I am waiting for responses from the Authorities pic.twitter.com/7TY89YnP5A

— Sudarsan Pattnaik (@sudarsansand) July 12, 2017

Day 3 of my Dharna for massive cleaning and pollution free beach at Bankimuhan, #Puri . pic.twitter.com/4WThBYiZaT

— Sudarsan Pattnaik (@sudarsansand) July 13, 2017

ଦିନେ ମଦର ଟେରେସା କ‌ହିଥିଲେ: ନିଜ ଘରର ଆଖପାଖକୁ ସ‌ଫା ରଖ, ପରିବେଶ ସ୍ୱଚ୍ଛ ଆପେ ହେଇଯିବ । ସେ ଏହି ପୃଥିବୀକୁ ଆମ ଘର ବୋଲି କ‌ହିଥିଲେ । ଏକ ଛୋଟ ଘରେ ଆମେ ସବୁ ରହିଲେ, ସେଇଟା ଆମ ଘର ହେଇଯାଏନି । ଏହି ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଧରା ହେଉଛି ଆମର ମାଆ । ଯେପରି ଆମେ ଆମର ଶୋଇବାଘରକୁ ସଫା ଏବଂ ସୁନ୍ଦର ରଖିବାକୁ ଚାହୁଁ, ସେହିପରି ଅନ୍ୟମାନଙ୍କର ଶୋଇବାସ୍ଥାକ‌କୁ ମଧ୍ୟ ଅଳିଆ କରିବା ଠିକ୍ ନୁହେଁ । ଏହି ପୃଥିବୀରେ ଅନେକ ଜୀବଜନ୍ତୁ ବସବାସ କରନ୍ତି ଆଉ ସେମାନଙ୍କର ଶୋଇବା ଘର ହେଉଛି ଏହି ପୃଥିବୀ, ସେମନଙ୍କ ଘରକୁ ସ୍ୱଚ୍ଛ ରଖିବାକୁ ଆମେ ଦୃଷ୍ଟି ଦେବା ଦରକାର ।